Badania nieniszczące NDT

Badania magnetyczno-proszkowe (MT)

To metoda, która wykorzystuje barwny lub fluorescencyjny suchy proszek magnetyczny lub wodną zawiesinę. Badanie MT pozwala szybko i w sposób pewny wykryć wszystkie niezgodności materiałowe podpowierzchniowe oraz powierzchniowe, takie jak pęknięcia zmęczeniowe i spawalnicze, przyklejenia, zakucia, porowatości, naderwania, itp. Badania magnetyczno-proszkowe pozwalają na wykrycie wad podpowierzchniowych do głębokości ok. 3mm. 

Możliwości badań magnetyczno-proszkowych ograniczają się do elementów wykonanych z materiałów ferromagnetycznych, które przed przystąpieniem do badania należy oczyścić ze wszystkich zanieczyszczeń, które mogłyby mieć wpływ na wyniki badania. Ich zaletą jest to, że mogą być wykonywane na elementach z powłoką malarską, która nie przekracza 40 μm.

Badania penetracyjne (PT) 

To metoda wykorzystująca zjawisko fizyczne wnikania cieczy o małych cząsteczkach i odpowiedniej lepkości do szczelin jakimi są nieciągłości testowanych materiałów. Następnie, rozkład naniesionego penetrantu jest poddawany analizie. Badana powierzchnia powinna być odpowiednio przygotowana poprzez odtłuszczanie i usunięcie smarów i innych zanieczyszczeń. Badanie PT pozwala na wykrycie nieciągłości takich jak: pęknięcia, głębokie rysy, wgłębienia, nieszczelności, przyklejenia brzegowe, rozwarstwienia, niespawy czy porowatości powierzchniowe.

Metoda ta jest często stosowana do sprawdzenia nieszczelności złączy  w spawanych zbiornikach i rurach. Atutem metody PT jest możliwość jej zastosowania zarówno w materiałach ferromagnetycznych jak i nieferromagnetycznych oraz kontroli tworzyw sztucznych i ceramiki. Metoda penetracyjna pozwala na badanie wyrobów o małych i dużych kształtach. 

Badanie metodą prądów wirowych (ET) 

Wykorzystuje zjawisko indukcji elektromagnetycznej, a polega na wzbudzaniu zmiennego pola magnetycznego w badanym obiekcie i pobraniu reakcji zwrotnej poprzez sondę badawczą oraz defektoskop prądowirowy. Badanie prądami wirowymi pozwala wykryć nieciągłości takie jak: pęknięcia, ubytki erozyjne lub korozyjne, określając jednocześnie ich głębokość i wielkość. Metodę tą stosuje się wyłącznie przy badaniu elementów metalowych, jej atutem jest to, że wykrywa wady materiałowe na głębokości do 15 mm.

Badania ultradźwiękowe (UT)

To jedna z metod objętościowych NDT. Oznacza to, że stosując tą technikę możliwe jest wykrycie nieciągłości w całej objętości badanego elementu. Metoda UT opiera się na zjawisku rozchodzenia się fali ultradźwiękowej w badanych wyrobach. Fale ultradźwiękowe są wprowadzone do badanego obiektu za pomocą głowicy ultradźwiękowej i odbijane od nieciągłości. Metoda ta pozwala na wykrycie pęknięć, zawalcowań, rozwarstwień, porowatości czy nieszczelności wewnątrz badanych elementów.

Badania UT służą do oceny jakości oraz stanu technicznego obiektów wykonanych ze stali ferrycznych, austenitycznych, aluminium, magnezu, miedzi, ołowiu, niklu, materiałów kompozytowych, a nawet tworzyw ceramicznych. Niezaprzeczalną zaletą tego rodzaju badań jest ich szybkość oraz bezpośrednio otrzymane wyniki badań. Metoda UT gwarantuje precyzyjne zlokalizowanie wad wewnętrznych i zewnętrznych materiałów.